“ For Jimmie, too much of a good thing is a concept, that simply doesn’t excist… “

De nu 69-jarige Texaanse zanger/gitarist Jimmie Vaughan mag ondertussen gerust al een levende blueslegende genoemd worden. Het is een gitarist met een unieke sound en een groot voorbeeld voor vele collega’s. Met meer dan 50 jaar ervaring door de jaren heen, gerijpt en alleen maar beter geworden, is de jongere “broer van” de veel te vroeg (in een helikopter crash) overleden Stevie Ray (1954-1990) met recht een icoon te noemen. In tegenstelling tot de flamboyante gespierde escapades van zijn jongere broer SRV leunt Jimmie’s gitaarspel op ritmische structuren, een inventieve variatie op de Texaanse roadhouse traditie. Jimmie Vaughan was in 1999 en 2014 tijdens BRBF/Blues Peer te gast in België, zijn broer SRV & Double Trouble in 1988.

Toen Jimmie op de middelbare school zat trad hij bijna iedere dag in Dallas op in de Hob Knob Lounge, om er de lessen te leren die niet kunnen onderwezen worden. Begin jaren 1960 trok hij naar Austin waar hij andere muzikanten en de blues ontdekte. In 1974 richtte Jimmie Vaughan samen met Kim Wilson, de legendarische formatie The Fabulous Thunderbirds op. Wanneer Jimmie Vaughan in 1990 na vijftien jaar om persoonlijke en familiale reden de T-Birds verlaat om solo verder te gaan, zijn voor velen het de “echte” niet meer. Jimmie werd in de band vervangen door 2 gitaristen: Duke Robillard (oprichter van Roomful of Blues) en Doug "Kid" Bangham (Sugar Ray & the Blue Tones). Jimmie nam solo verschillende uitstekende albums op, waaronder (4 jaar na de dood van SRV) zijn debuut en ondertussen klassieker ‘Strange Pleasure’ (1994).

Op zijn laatste studio album ‘Baby, Please Come Home’ laat Jimmie Vaughan zich omringen door toppers cq. oude bekenden uit de scene als George Rains, Billy Pitman, Billy Horton, Mike Flanigan, T. Jarred Bonta, en Ronnie James, waarbij blazers als Doug James, Greg Piccolo, John Mills, Randy Zimmerman, Kaz Kazanoff en Al Gomez, een belangrijke rol spelen. De zangeressen die hen vervoegden waren Georgia Bramhall en Emily Gimble. De elf songs die Jimmie voor het album koos zijn van artiesten met uiteenlopende achtergronden, zijn van bekende en van onbekende artiesten als Lefty Frizzell, Lloyd Price, Jimmy Donley, Richard Berry, Chuck Wills, Bill Doggett, T-Bone Walker, Etta James, Fats Domino, Gatemouth Brown en Jimmy Reed. Jimmy Reed (1925-1976), één van de rudimentaire blues mannen, Lefty Frizzell (1928-1975), behorend bij de grondleggers van de hedendaagse countrymuziek.

Er was meer dan één reden om zijn “nieuwe” album ‘The Pleasure’s All Mine’ -de opvolger van zijn vorig jaar voor een Grammy genomineerd album ‘Baby, Please Come Home’- deze maand uit te brengen. ‘The Pleasure’s All Mine’ is een 3LP/2CD set met ‘Blues, Ballads & Favorites’ (2010) & ‘More Blues, Ballads & Favorites’ (2011). Meer dan één reden was goed genoeg voor deze heruitgave! Er is het 10-jarig jubileum van  het in 2010 verschenen ‘Blues, Ballads & Favorites’, dat hij opnam met een prima band en o.a. gastvocaliste Lou Ann Barton. En, dat Jimmie volgend jaar in maart 70 wordt, is ook een extra reden én mooie aanleiding om e.e.a. nog eens onder de aandacht te bengen. Tegelijkertijd wordt ook ‘Live @ C-Boys’ (2017) ook op vinyl uitgebracht. 

In 2010 en 2011 besprak mijn Rootstime collega Bluesyluc beide albums. Ik pluk een stukje uit Luc’s recensie uit 2010: 'Plays Blues, Ballads & Favorites' “is een “Feel Good” album dus met speciale vermelding voor de bijdrage van Bill Willis op Hammondorgel. Deze man die ook vroegere opnames kleurde van onder andere James Brown en Freddie King, neemt op de afsluiter ook de zang voor zijn rekening. Helaas zijn laatste studiofeiten want de mentor van Vaughan overleed kort na deze opnames. Dat laatste nummer “Funny How Time Slips Away” van Willie Nelson is jammer genoeg niet het meest geslaagde nummer. Vaughan is op zijn best als het wat sneller gaat zoals in “Roll, Roll, Roll” van Guitar Junior. Al bij al is dit best een geslaagd album te noemen. De band die Jimmie rond zich wist te scharen is perfect voor dit soort muziek. De blazerssectie is niet te opdringerig en de zangkwaliteit van de eerder geciteerde Lou Ann Barton is indrukwekkend”. En van ‘More Blues, Ballads & Favorites’ o.a. het volgende: “Uiteraard baadt de sfeer weer in de jaren 1950 en wederom is de fantastische zangeres Lou Ann Barton van de partij. Waarom we dan enthousiaster zijn over deze uitgave zit hem waarschijnlijk in de songkeuze. Het is net of je zit te snuisteren in een oude jukebox van een club in het diepe zuiden. En ook nu weer zorgt een strakke band en de blazerssectie (Doug James: baritone sax, Greg Picollo: tenor sax - nvdr) voor een gezonde scheut soul. Nummers van zéér bekende artiesten zoals bijvoorbeeld Hank Williams wisselen af met fraais van onbekende zoals Annie Laurie, een R&B zangeres uit New Orleans. Van Williams covert hij het minder bekende “I Hang My Head and Cry” en, de versie die hij hier op ons loslaat is verdorie straffe koffie. Als een gids leidt hij je verder langs nummers van de vorig jaar overleden Bobby Charles waaruit vooral het duet met Lou Ann Barton “No Use Knocking” zéér in de smaak valt. Deze Barton wordt nog eens aangehaald in het afsluitende “Shake a Hand”, een live versie van een Faye Adams’ nummer waarin Vaughan gewag maakt van zijn eerste ontmoeting met haar en hoe hij wel ondersteboven was van haar vocale prestaties, en terecht. “Teardrops Blues” is ons favoriete nummer op deze schijf al was het maar omdat de schijnwerpers hier wat meer op Jimmie’s nog steeds indrukwekkende gitaarspel gefocust waren…”.

“The blues is in his blood, and has been there since the start. And will stay there forever…”

Jimmie Vaughan zal bij de kenners altijd bij blijven als één van de eliten, die alleen maar goede albums uitbracht. In het voorbije decennium bracht hij “slechts” drie albums uit. Naast ‘Baby, Please Come Home’ (2019) van de triologie zijn de ‘Blues, Ballads & Favorites Sessions’ uit 2010/2011 er hier twee van en behoren ze voor sommigen al bij de “klassiekers”. De nummers op de tracklists vormen een belangrijk deel van Stevie Vaughan’s touring repertoire. Deze heruitgave zal bij velen de gevoelige snaar zeker opnieuw raken!

“ With the “connoisseurs” Jimmie Vaughan will always stay as one of the elites, who only released good albums. In the past decade he released "only" three albums. In addition to part three of the trioloy,  ‘Baby, Pls Come Home’ (2019), the ‘Blues, Ballads & Favorites Sessions’ (2010/2011) are two of these and belong for some, already to the "classics". The songs on the tracklists are an important part of Stevie Caughan's touring repertoire. This re-release will certainly touch the sensitive chord again with many!... “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album CD01: track list: 01. The Pleasure's All Mine [Billy “the Kid” Emerson] (3:42) – 02. Come Love [Jimmy Reed] (3:15) – 03. I'm Leavin' It Up to You [Don Harris & Dewey Terry] (3:06) – 04. Comin' & Going (2:54) – 05. Wheel of Fortune [George Weiss & Bennie Benjamin] (4:02) – 06. How Can You Be So Mean [Johnny Ace] (2:53) – 07. Just A Little Bit [Roscoe Gordon] (3:03) – 08. Lonely Weekends [Charlie Rich] (2:36) – 09. I Miss You So [Ted Taylor] (2:48) – 10. RM Blues [Roy Milton] (3:53) - 11. Roll, Roll, Roll [Guitar Johnny] (2:51) - 12.     Send Me Some Lovin' [Richard Penniman] (2:54) - 13. Why, Why, Why [Doug Sahm] (4:30) - 14. (She's Got The) Blues For Sale [Leonard Feather] (2:37) - 15. Funny How Time Slips Away [Willie Nelson] (5:34) / All songs written by Jimmie Vaughan or as [noted] © 2010 - Produced by: Jimmie Vaughan | Album credits: Jimmie Vaughan: guitar, vocs, harmonica (2) / Lou Ann Barton: vocs (2,3,5,8,9,12) / Bill Willis: Hammond B3 (2,5,7,10,13) / Billy Pitmann: rhythm guitar (1,5,6,12,14) / Derek O’ Brien: guitar (3,7,10) / Ephraim Owens: trumpet (3-6,9,10,13) / George Rains: drums / Greg Picollo: tenor sax (1,3-14) / Kas Kasenoff: baritone sax (1,3-10,12-14) / Mike Flanigin: Hammond B3 (8) / Ronnie James: bass // Album track CD2: list: 01. I Ain't Never        [Mel Tillis & Webb Pierce] (3:05) – 02. No Use Knocking [Paul Gayten & Robert Guidry] (3:28) – 03. Teardrop Blues [            Jimmy Liggins] (4:46) – 04. I Hang My Head And Cry [Gene Autry, Fred Rose & Ray Whitley > Hank Williams] (3:40) – 05. It's Been A Long Time [Howard Biggs & Joe Thomas] (3:34) – 06. Breaking Up Is Hard To Do [Gene Bourgeois & Huey Purvis Meaux] (2:46) – 07. What Makes You So Tough [Henry Glover] (3:39) – 08. Greenbacks [Renald Richards & Renals] (2:12) – 09. I'm In The Mood For You            [Biggs & Joe Thomas] (2:22) – 10. I Ain't Gonna Do It No More        [Robert Guidry] (3:50) – 11. Cried Like A Baby [ P. David & Lew Herman] (3:55) – 12. Oh, Oh, Oh [Lloyd Price] (4:00) – 13. I'm A Love You    [Jimmy Reed] (2:49) – 14.  The Rains Came [Huey Purvis Meaux] (2:53) – 15. Bad Bad Whiskey [Milburn] (2:31) – 16. Shake a Hand [Morris] (4:24) / All songs written by Jimmie Vaughan or as [noted] © 2011 - Produced by: Jimmie Vaughan | Album credits: Jimmie Vaughan: guitar, vocs / Lou Ann Barton: vocs (2,6) / Bill Willis: Hammond B3 (13) / Billy Pitmann: rhythm guitar (1-5,7-12,14-16) / Derek O’ Brien: guitar (6) / Doug James: baritone sax (1-16) / Ephrahim Owens: trumpet (14) / George Rains: drums / Greg Picollo: tenor sax (1-16) / Ronnie James: bass

Discography JIMMIE VAUGHAN (TRIO*): The Pleasure’s All Mine: The Complete Blues, Ballads & Favorites Sessions (2CD, 31#) [2020] | Baby, Please Come Home [2019] | Live @ C-Boys*, feat. Mike Flanigan [2017] | More Blues, Ballads & Favorites [2011] | Blues, Ballads & Favorites [2010] | On the Jimmy Reed Highway, w/Omar Kent Dykes [2007] | Do You Get the Blues? [2001] | Out There [1998] | Strange Pleasure [1994] |